czwartek, 31 marca 2016

,,Hrabina" Rebecca Johns

 Tytuł oryginału: The Countess

Elżbieta Batory to jedna z tych postaci historycznych, których dzieje obrosły tak potężną legendą, że na stałe wkradły się do popkultury. Losy ,,krwawej hrabiny", która miała czerpać przyjemność z torturowania służących oraz pić ich krew aby zachować wieczną młodość nadal fascynuje kolejnych twórców a przy okazji działać na wyobraźnię nas, czytelników. Bo czyż istnieje bardziej przerażający horror niż ten zakotwiczony w rzeczywistości?

Rebecca Johns na kanwie legendarnych przekazów wymieszanych z danymi historycznymi stworzyła fikcyjne dzieje Elżbiety, pozwalając jej samej opowiadać. Hrabina wspomina swoje dzieciństwo i wczesną młodość. Przedstawia swoją drogę do małżeństwa, macierzyństwa i zajęcia roli pani domu. Stopniowo ujawnia się jej prawdziwe oblicze, pełne brutalności, sadyzmu oraz bezwzględności. Sama bohaterka do końca nie widzi w tym nic złego. Uważa się za dobrą, sprawiedliwą panią, która została zmuszona przez okoliczności do takiego a nie innego zachowania. Przez to uwidacznia się jej paranoiczne zachowanie, pełne podejrzeń i doszukiwania się przewin.

Johns w ,,Hrabinie" zredukowana do minimum wszelkie ,,horrorowe" zagrania, koncentrując się na psychologicznej stronie osobowości Elżbiety, przez co świetnie odsłoniła motywy jakie nią kierowały. Nakreśla portret pozornie silnej kobiety, która chowa swoje obawy i lęki za pomocą pałki i kija, którymi torturuje służące. Nie ma w niej nic co mogłoby budzić litość lub cień sympatii, do końca pozostaje wyrachowana nawet w celi śmierci nie przyznając się do popełnionych zbrodni.

Powieść czyta się świetnie, dzieje Elżbiety mogą wciągnąć nawet tych, którzy znają tę historię. Zachęcam!

p.s. WYZWANIE 2016 - Przeczytaj tyle ile masz wzrostu: 113,7 cm - 3,1 cm =110,6 cm     

środa, 30 marca 2016

,,Jak liście na wietrze" Leila Meacham

Tytuł oryginału: Tumbleweeds

Leila Meacham to pisarka, która podbiła mnie swoją powieścią ,,Róże". Zauroczył mnie jej styl narracji oraz wyjątkowa umiejętność budowania niezwykłych historii z pozornie zwyczajnych zdarzeń.

Nie inaczej jest i tutaj. ,,Liście na wietrze" to opowieść o trójce przyjaciół: Cathy, Johnie i Trey'u. Razem dorastają, wkraczają w dorosłość, marzą, planują i odkrywają miłość. Stanowią nierozłączne trio, wzajemnie uzupełniające się w każdej sytuacji. Wszystko zmienia się w jednej chwili. Jedna chwila niszczy starannie zaplanowaną przyszłość, a drogi bohaterów na zawsze się rozejdą: Cathy zostanie samotną matką, John zdecyduje się na wstąpienie do seminarium a Trey wyjedzie i dopiero po dwudziestu dwu latach wróci. Jego powrót burzy pozorny spokój i odkrywa dawno zapomniane grzechy, zmieniając życie wielu osób.

Autorka zabiera nas w fascynującą podróż aby pokazać jak jeden błąd, jedno głupie zachowania na zawsze może zniszczyć życie. Jej bohaterowie będą musieli zmierzyć się z konsekwencjami swojej młodzieńczej głupoty, brawury, szaleństwa i źle pojętej dumy. Każde z nich boleśnie odczuje je na swojej skórze. Nie wszyscy jednak wyjdą silniejsi i mądrzejsi, ktoś będzie musiał ponieść klęskę i zapłacić za całe popełnione i nie popełnione zło.

,,Jak liście na wietrze" to jedna z tych książek, których nie da się odłożyć zanim dotrze się do ostatniej strony. Jest to świetny przykład bardzo dobrze napisanej powieści obyczajowej, która wciąga, wzrusza oraz daje do myślenia. Polecam!

poniedziałek, 28 marca 2016

,,Pogrom w przyszły wtorek" Marcin Wroński


Lublin w 1945 roku jest miastem mrocznym, niebezpiecznym, złowrogim i zupełnie innym od tego jakie zapamiętał komisarz Maciejewski. On sam powraca po rocznym pobycie w ubeckim więzieniu, wraca po roku tortur aby znaleźć odpowiedzialnych za śmierć drobnego żydowskiego geschefciarza. Dla Zygi nowa rzeczywistość będzie szokiem, będzie musiał nie tylko znaleźć znowu swoje miejsce ale pogodzić się ze stratami i nieodwracalnymi zmianami. Jedno jednak pozostało takie samo - zło tkwiące pod powierzchnią, wydobywające się w najmniej spodziewanym momencie.

Ciężko jest wrócić do tej serii, szczególnie, że brakuje wielu bohaterów. Wojna zabrała Zielnego, w areszcie siedzi Fałniewicz, Kraft nadal nie pozbierał się po stracie rodziny a Kapranowa przegrywa walkę ze śmiercią. Również Różą próbuje budować nowe życie, odsuwając się najdalej jak to możliwe od przeszłości. Na placu boju pozostał tylko Maciejewski - zdany na siebie i swój instynkt gliny, próbujący dopasować się do brutalnie narzuconych ram. Nie ma już dawnych układów, pozostały resztki starych przysług, na niewiele to się jednak zdaje gdy cały czas demoniczny major Grabarz i nowa władza.

,,Pogrom w przyszły wtorek" to bardzo mocne wejście w nowe czasy. Mroczne tło doskonale prezentuje brutalność i bezprawie tego okresu. Nie ma jeszcze żadnych reguł, każdy pisze swoje i próbuje jak najwięcej na tym ugrać. Autor nie bawi się w niedopowiedzenie. Cały czas zderza nas z tym co najgorsze. Język też się zmienił - jest bardziej wulgarny, prosty - taki jak to miejsce i czas. Polecam!

p.s. WYZWANIE 2016 - Przeczytaj tyle ile masz wzrostu: 115,9 cm - 2,2 cm =113,7 cm     

sobota, 26 marca 2016

,,Szpagat w pionie" Maciej Wesołowski


Maciej Wesołowski zabiera nas w fascynującą podróż po pełnych kontrastu Indiach. Chyba na wstępie trzeba ostrzec, że nie będzie to podróż wygodna, sielankowa czy nawet ... czysta. Indie to kraj niezwykłych, pięknych, monumentalnych budowli ale i przeraźliwie brudnych ulic. To miejsce gdzie obok siebie znajdują się bogactwo i biedota. Ale o tym chyba wszyscy wiemy. Zdajemy sobie sprawę z panującego tam systemu kastowego, relacji społecznych, trudnej sytuacji kobiet. Autor też o tym wie ale nie chce pokazywać tego pesymistycznego oblicza. Chce pokazać zwykłych ludzi, przeciętną klasę średnią - to co ich fascynuje, o czym marzą, do czego dążą. Jakże zwykłe to jest oblicze, jak podobne do naszego.

Ale nie tylko na tym Wesołowski się koncentruje. Opowiada o swojej podróży z ogromną sympatią. Z lekkim przymrużeniem oka traktuje specyfikę hindusów - ich bałagan administracyjny, czatowanie na turystów, podejście do wiary i astrologii, wewnętrzne podziały. Próbuje znaleźć zrozumiałe dla nas analogie by jak najlepiej zilustrować Indie. Dociera nawet do studentów uczących się języka polskiego. Jakże dziwnie to brzmi, gdy Hindus mówi, że wiąże z tym językiem przyszłość bo jesteśmy dla niego silną gospodarką. Przyznaję, że miło jest spojrzeć na nasz kraj z takiej perspektywy.

,,Szpagat w pionie" to kolejna książka podróżnicza, która sprawiła, że zapragnęłam na własne oczy zobaczyć to wszystko co Autor, posmakować i doświadczyć prawdziwych Indii. Wiem, że Wesołowski dał nam swój obraz - znacznie złagodził to co złe a uwypuklił to co dobre. A jak jest naprawdę? Może kiedyś dane będzie mi samej to zweryfikować.

p.s. WYZWANIE 2016 - Przeczytaj tyle ile masz wzrostu: 118,6 cm - 2,7 cm =115,9 cm    

środa, 23 marca 2016

,,Ekstrakt z kwiatu orchidei" Weronika Wierzchowska


Są opowieść, których nie da się streścić w kilku zdaniach. Gdy jednak podejmie się tę próbę wychodzi kicz i banał. ,,Ekstrakt z kwiatu orchidei" właśnie do takich książek należy. Pozornie to historia jakich wiele. Podobne znajdziemy w każdej księgarni i bibliotece, na zbliżonych motywach nakręcono nie jeden wyciskacz łez. Bo gdy spojrzy się z boku widzi się tylko opowieść o trzech kobietach, które na przeciw wszystkiemu postanowiły założyć własną firmę. Oprócz zmagań o przetrwanie w branży, zrealizowanie zamówień, użerania się z nieuczciwym zleceniobiorcą będę musiały zmierzyć się również z swoim życiem osobistym, relacjami damsko-męskimi. Żeby jeszcze bardziej ubarwić i tak już skomplikowaną sytuację autorka dorzuca lekki wątek kryminalny.. z trupem w szafie tzn. zamurowanym kantorku.

Weronika Wierzchowska pozytywnie mnie zaskoczyła. Nie spodziewałam się wiele bo raczej nie należę do fanów polskiej literatury obyczajowej. Jednak ,,Ekstrakt z kwiatu orchidei" to historia, która urzeka. Mimowolnie dajemy się porwać i nie wiedzieć kiedy zaczynamy trzymać kciuki za bohaterki. Nie ma co liczyć na jakieś dramatyczne i burzliwe przełomy, fabuła poprowadzona jest bardzo poprawnie, raczej przewidywalnie ale bije z niej taka pozytywna energia i urok, że trudno przejść obok tego obojętnie. A i główne postacie: Beata, Aneta i Dorota to nietuzinkowe dziewczyny. Zakręcone, roztrzepane, trochę przytłoczone sytuacją ale kiedy trzeba umieją się zmotywować, wziąć byka za roki i walczyć o swoje do upadłego. Nie sposób im nie kibicować.

Powieść Wierzchowskiej może nie wejdzie do kanonu literatury obyczajowej ale na pewno wielu osobą, tak jak mi, uprzyjemni podróże komunikacją miejską. To przede wszystkim dobra, pozytywna historia o sile przyjaźni i determinacji w pokonywaniu przeszkód. Zachęcam!

poniedziałek, 21 marca 2016

,,1945. Wojna i pokój" Magdalena Grzebałkowska


Wiedza historyczna wyniesiona ze szkoły jest bardzo prosta. Znamy daty, umiemy wymienić kilka przyczyn i skutków, wskazać główne postaci. Ale czy wiemy co to oznacza? II wojna światowa zakończyła się oficjalnie w Europie 8 maja 1945 roku. Ale to znaczy? Czy żołnierze spakowali się i wrócili do domów, gdzie wiernie czekały żony i matki? Ale co gdy tego domu już nie ma bo został spalony? Albo gdy ten dom za Bugiem nie jest już domem a ten dom nad Odrą nie jest jeszcze domem? Co z tymi wszystkimi, którzy nagle muszą przenieść całe swoje życie za inną granicę? Co z tymi co nagle nie mają swojego miejsca?

Magdalena Grzebałkowska w ,,1945. Wojna i pokój" próbuje dać odpowiedź na niektóre z tych pytań. Naświetla i uwypukla niektóre aspekty tego dziwnego roku. Miesiąc po miesiącu pokazuje jak zmieniała się rzeczywistość a ludzie musieli się do niej dostosowywać. Nie jest to opowieść o glorii i radości ze zwycięstwa ale historia zwykłych ludzi, którzy na nowo musieli nauczyć się żyć. Opowiada historię trudną, wstydliwą, bolesną, tragiczną i straszną. Jeden z jej bohaterów mówi, że miał szczęście ten kto przeżył 1945. I po lekturze tej książki, trudno się z tym nie zgodzić. Był to moment, gdy dochodziły do głosu najniższe ale i najlepsze instynkty. Gdy szabrowano, wysiedlano, przepędzano i osiedlano się. Moment, kiedy nie panowało jeszcze żadne prawo i nie istniało, żadne ustrukturalizowane państwo polskie - istny dziki zachód.

,,1945. Wojna i pokój" to tylko garść wybranych zagadnień. Nie da się opowiedzieć wszystkiego w jednej nawet najbardziej obszernej książce. To co zaprezentowała autorka to zaledwie wstęp, próbujący nakreślić ogólny obraz tego trudnego roku. Jednak jest to ważna pozycja bo w sposób prosty uświadamia jak trudne i skomplikowane było podniesienie się po II wojnie światowej oraz, że nie da się wskazać wyraźnej daty do której była jeszcze wojna a gdzie już nie. Polecam!

p.s. WYZWANIE 2016 - Przeczytaj tyle ile masz wzrostu: 121,6 cm - 3,0 cm =118,6 cm   

środa, 16 marca 2016

,,Bodo wśród gwiazd" Anna Mieszkowska

,,Zamknij oczy,
i z melodią, która jak echo brzmi -
wróćmy do tamtych dni...
Taniego sentymentu i banalnej piosenki,
która opowie najprościej -
dzieje jednej z tysiąca miłości.
To taka miła rzecz,
Umieć cofnąć się wstecz -
myślami...
"


W księgarniach da zauważyć się wzmożoną promocję serialu ,,Bodo". Nagle wyciągnięte z kątów zostają książki poświęcone okresowi Dwudziestolecia, pojawiają się nowe tytuły a z okładek uśmiecha się jedna z największych gwiazd tego okresu - Eugeniusz Bodo. Od dawna fascynuje mnie wszystko co związane z Dwudziestoleciem więc nie ma w tym nic dziwnego, że dałam się skusić. Bez zastanowienia, w ciemno sięgnęłam po ,,Bodo wśród gwiazd" Anny Mieszkowskiej i było to trafienie w samą dziesiątkę.

Na wstępie, może trochę mylić tytuł. Nie jest to biografia Eugeniusza Bodo, choć jego historia stanowi punkt wyjścia. Jest to niezwykła opowieść o życiu artystycznym, kabaretowym, kawiarniano-teatralnym, które rozkwitło w okresie Dwudziestolecia. To dzieje ludzi, którzy je tworzyli oraz piosenek, wierszy i skeczy, z których jedne odeszły w zapomnienie a inne przetrwały w zbiorowej pamięci narodu. Historia radości, śmiechu, spontaniczności, miłości, zdrad i rozstań tak pięknie przekształcanych na tekst szlagierów nuconych w całej Polsce. Ale to także opowieść o bolesnych i tragicznych wydarzeniach jakie rozegrały się podczas II wojny światowej oraz o tułaczce i nędzy jaka dotknęła wielu artystów już po wojnie. Wiele nazwisk, które mocno błyszczały w Międzywojniu dziś odeszło w zapomnienie. Autorka umiejętnie odsłania je przed czytelnikiem dając im nowe życie i pozwalając na nowo zajaśnieć.

Anna Mieszkowska jest absolwentką wydziału Wiedzy o Teatrze. Od dawna bada dzieje twórców teatrów co na szczęście widać w tej publikacji. Jej książka nie jest tylko wydana pod wpływem chwilowej mody ale przede wszystkim stanowi owoc wieloletnich badań i spotkań. Autorce wielokrotnie udało się dotrzeć do bohaterów swoich rozdziałów lub do osób, które je znały osobiście. Przytacza wywiady, rozmowy, z których wiele sama przeprowadziła jeszcze w latach 90-tych, listy a cały materiał bogato ilustruje unikatowymi zdjęciami. Wszystko to sprawia, że zapomniani twórcy ożywają, można podążyć ich śladem, poczuć atmosferę tamtych dni, wsłuchać się w piosenki.

,,Bodo wśród gwiazd" to niewątpliwie perełka. Jasno i zwięźle opowiada o fascynującym okresie teatralno-kabaretowym, dostarczając równocześnie całe mnóstwo wiedzy i anegdot. Zarówno osoby obznajomione z Dwudziestoleciem jak i ci, którzy dopiero je odkrywają znajdą coś dla siebie. Ja jestem pod ogromnym wrażeniem wiedzy, pracy oraz umiejętności docierania do bohaterów tamtych dni pani Anny, tak aby nie pozwolić im popaść w zapomnienie. Polecam gorąco!

wtorek, 15 marca 2016

,,Achaja" Andrzej Ziemiański

Ciężko jest stworzyć nową przestrzeń dla literatury fantastycznej, ciężko wykreować nowy typ bohatera. Bo fantastyka to magia, waleczność, odwaga, starcie dobra ze złem. I gdzieś jeszcze po głowie się pląta myśl, że trochę do średniowiecza powinno być podobne.

Andrzej Ziemiański otwarł dla fantastyki nową ,,epokę". Swój cykl ,,Achaja" umieścił w uniwersum wzorowanym na greckim antyku. Jego główną bohaterką jest młodziutka księżniczka królestwa Troy, tytułowa Achaja. W wyniku intrygi zazdrosnej macochy oraz głupiej dumy ojca zostaje wcielona najpierw do armii, by kolejno stać się niewolnicą pracującą w kamieniołomie a potem złodziejką i prostytutką.

W prawdzie dzieje, dojrzewanie i metamorfoza bohaterki zajmują dużo miejsca nie jest to jedyny wątek. Ważnymi postaciami są też skryba Zaan i rycerz Sirius oraz czarodziej Meredith. Póki co kolejne wątki występują naprzemiennie, można się jednak domyślać, że w pewnym momencie bohaterowie muszą się  spotkać i stworzyć całość.

,,Achaja" to powieść, której nie da się jednoznacznie ocenić. Podziw budzi rozmach, misterna konstrukcja świata przedstawionego, mnogość detali i wątków. Każda z postaci jest wyjątkowa, niepowtarzalna oraz świetnie nakreślona. Sama fabuła też jest tak poprowadzona, że cały czas ma zaskakiwać czytelnika ale i logicznie pokazywać rozwój postaci co pozwala oczekiwać coraz więcej. Jednak gdzieś w tej całej misternej plątaninie coś poszło nie tak. W pewnym momencie brutalizm, bezpośredniość postaci oraz kolejne trudności zaczynają męczyć i nużyć. Zamiast radykalnych i zaskakujących zwrotów akcji pojawia się niepotrzebne moralizatorstwo oraz przemyślenia znacznie zwalniające tempo fabuły. Rozmywa to wydźwięk finału. Zamiast zostawić mnie niecierpliwie oczekującą na dalszy ciąg, ulżyło mi, że tam dotarłam.
Pewnie skuszę się na kolejne tomy ale raczej nie prędko.

p.s. WYZWANIE 2016 - Przeczytaj tyle ile masz wzrostu: 124,2 cm - 3,6 cm =121,6 cm   

poniedziałek, 14 marca 2016

,,Bez skrupułów" Lisa Kleypas

Tytuł oryginału: Lady Sophia's Lover

Tak już jest z seriami Lisy Kleypas, że gdy raz się zacznie się je czytać trudno się oderwać. Szczególnie jeśli posiada się pod ręką kolejne tomy. Wiem, wiem! Czytam serię o detektywach z Bow Street od końca ale co tam.

Piękna Sophia zrobi wszystko aby znaleźć się jak najbliżej poważnego i surowego sędziego pokoju sir Rossa Cannona. Podejmuje nawet pracę jako jego asystentka. Przy okazji dziewczyna robi wszystko aby go uwieść. Myli się jednak każdy, kto myśli, że dziewczyną kieruje szaleńcza miłość. Ona pragnie tylko pomścić śmierć brata a uwiedzenie tak szanowanej i poważanej postaci jak sir Ross wydaje się najprostszym sposobem na zdyskredytowanie go i zszarganie jego opinii. Niestety, młoda kobieta trochę się przeliczyła. Nie wzięła pod uwagę najważniejszego, że sama przy okazji może się zakochać.

,,Bez skrupułów" to świetnie napisany romans historyczny. Pomimo, że czytałam wcześniej późniejszy tom (,,Bezcenna miłość") i znałam rozwiązanie najważniejszej tajemnicy to i tak świetnie się bawiłam. Sophia i Ross bo bardzo dynamiczna para. Ich stosunki już od pierwszych stron kipią emocjami. Z przyjemnością czyta się ich kolejne utarczki oraz słowne pojedynki. Dużo wnosi też tło, na którym ich umieszczono - mroczny, tajemniczy świat pełen przestępców oraz ścigających ich detektywów.

Może i nie wnosi ta powieść żadnej wartości merytorycznej ale sprawia, że przyjemnie mija popołudnie.

,,Bezcenna miłość" Lisa Kleypas

Tytuł oryginału: Worth Any Price

Lisa Kleypas to nazwisko, które gwarantuje całkiem niezły romans historyczny. Przekonałam się, że w ciemno mogę sięgać po jej powieści i zawsze dostanę nieźle skonstruowaną intrygę, ciekawych bohaterów oraz dużą porcję emocji.

Nick Gentry jest jednym z najlepszych detektywów służących na londyńskim Bow Street. Obdarzony świetnym instynktem, kierujący się żądzą wyzwań i przygód nie waha się podejmować nawet najtrudniejszych i najbardziej wymagających zadań, co sprawia, że otacza go aura tajemniczości i niebezpieczeństwa. Jego najnowsze zadanie to odnalezienie i dostarczenie zaginionej narzeczonej lorda Radnora. Jakież będzie zdziwienie gdy odnaleziona panna, nie będzie zahukanym dziewczątkiem ale zdecydowaną, silną młodą kobietą i to całkiem piękną. Bardzo szybko bohaterowie zbliżą się do siebie ale zanim padną z obu stron słowa ,,Kocham Cię" upłynie jeszcze trochę wody: kilka skrywanych sekretów wyjdzie na jaw, pokonają trochę przeciwności losu oraz przede wszystkim podjęte zostanie trochę postanowień i ważnych decyzji.

Może i cudów nie znajdziemy w powieści ,,Bezcenna miłość" ale trudno zaprzeczyć, że wciąga. I to bardzo. Czyta się świetnie, powieść posiada niezłe tempo, akcja przebiega sprawnie, całość napisana jest łatwym i przyjemnym językiem. Nasi bohaterowie są wyraźnie nakreśleni, mają zdecydowane mocne charaktery co gwarantuje nieuniknione spięcia, nadające koloryt fabule. Oczywiście, dużo miejsca poświęcone jest stronie uczuciowej oraz romansowej. Bardzo plastycznie i zmysłowo ale bez niepotrzebnego wulgaryzmu autorka prezentuje sceny zbliżeń.

,,Bezcenna miłość" to dobra pozycja na zakończenie tygodnia i weekendowy relaks. Zachęcam.

piątek, 11 marca 2016

,,Czułe słówka" Larry McMurthy


Tytuł oryginału: Terms of Endearment



Matka, mama, mamusia, mateczka - najważniejsza kobieta w życiu, ta która urodziła, wychowała, wskazała drogę i wypchnęła dalej w świat. Każdy człowiek, nie ważne co twierdzi zawsze zostaje z nią związany. Większość liczy się z jej zdaniem, szuka u niej aprobaty i wsparcia. Istnieją jednak zupełnie inne warianty związku pomiędzy matką a córką, bardziej toksyczne i wyniszczające. Taka właśnie relacja stanowi oś powieści ,,Czułe słówka".

Aurora Greenway to czterdziestodziewięcioletnia wdowa, otoczona wianuszkiem zapatrzonych w nią adoratorów. Jest apodyktyczna, zapatrzona w siebie, skoncentrowana na swoich potrzebach. Podporządkowuje sobie wszystkich, a szczególnie córkę. Emma, to młoda mężatka, która nie potrafi wyrwać się spod władzy matki. Potulnie znosi krytykę, poniżania, popadając w coraz większy marazm.

Powieść podzielona jest na dwie części. Pierwsza, bardziej obszerna koncentruje się na Aurorze. Jej perypetie z kolejnymi adoratorami wywołują całą serię tragikomicznych zdarzeń idealnie podkreślając wyolbrzymione ego Aurory i jej przerysowane zachowanie. To wyraźnie nakreśla kontrast pomiędzy pewną siebie matką i zahukaną, zgnębioną córką. Uwypukla to niezdrowy charakter ich relacji. Wydaje się, że to ciężarna Emma ma być wsparciem i pocieszeniem dla Aurory, zaplątanej w kolejne skomplikowane relacje miłosne. Wyraźnie widać,że Aurora to pasożyt żerujący na emocjach i uczuciach innych.

Druga część jest króciutka i koncentruje się na Emmie. Opowiada o jej próbie życia na własnych zasadach i dla siebie. Jej poszukiwaniu ciepła i miłości oraz ostatniej, desperackiej walce o wolność.

,,Czułe słówka" to momentami zabawna, wzruszająca i zmuszająca do refleksji opowieść o uczuciach i związkach międzyludzkich. Polecam.


wtorek, 8 marca 2016

,,Dzika zachłanność" Donna Leon

Tytuł oryginału: Beastly Things

Lubię czasem sięgnąć po klasycznie skonstruowane kryminały. Takie bardzo zwarte, skoncentrowane na sprawie ale jednocześnie posiadające silne tło społeczne. Taką właśnie pozycją wydawała mi się właśnie ,,Dzika zachłanność" Donny Leon.

Akcja powieści rozgrywa się w malowniczej, pięknej Wenecji. W jednym z kanałów znalezione zostają zwłoki mężczyzny ze zmasakrowaną twarzą. Szybko wychodzi na jaw, że ofiara to weterynarz, który przed śmiercią pracował w jednej z okolicznych rzeźni. Komisarz Brunetti wraz z zespołem właśnie tak kieruje swoje śledztwo, przy okazji poznając przerażające praktyki, które tam mają miejsce.

Donna Leon to amerykańska powieściopisarka zamieszkała w Wenecji. Zna to miasto dokładnie i z detalami przenosi na karty swoich książek. Ale w tle intrygi kryminalnej nie wychwala jego uroków, ale porusza ważne wątki społeczne. Krytykuje włoską politykę, korupcję i nepotyzm oraz dotyka wątków ekologicznych. Duża liczba pobocznych wątków nie odciąga jednak czytelnika od najważniejszego - tajemnicy zabójstwa. Śledztwo, jest bardzo sprawnie poprowadzone, na tyle aby zaciekawić i nie pozwolić się czytelnikowi zgubić. Sam może wpaść na rozwiązanie ale i tak z przyjemnością dotrze do finału.

,,Dzika zachłanność" to dwudziesty pierwszy tom serii o komisarzu Brunettim, jednak dla mnie pierwszy. Jednak bardzo przyjemne było to pierwsze spotkanie, więc na pewno będę wracać i poznawać wcześniejsze zbrodnie w Wenecji.

p.s. WYZWANIE 2016 - Przeczytaj tyle ile masz wzrostu: 126,1 cm - 1,9 cm =124,2 cm   

poniedziałek, 7 marca 2016

,,Drogie życie" Alice Munro

Tytuł oryginału: Dear Life

Alice Munro to pisarka, która zauroczyła mnie zbiorem opowiadań ,,Dziewczęta i kobiety". Z tym większą więc przyjemnością sięgnęłam po ,,Drogie życie". W prawdzie wiedziałam czego mogę się spodziewać gdy tylko otworzę książkę ale i tak byłam zaskoczona i z każdą kolejną stroną coraz bardziej wchłonięta przez kolejne migawki.

Zbiór składa się z kilkunastu opowiadań, które, w przeciwieństwie do ,,Dziewcząt i kobiet" nie posiadają wspólnego bohatera. Każde z nich to oddzielna historia, oddzielne wspomnienie. Łączy je powracający motyw związków międzyludzkich - relacji między kochankami, rodzeństwem, małżeństwami czy rodzicami i dziećmi. Czasem są one bardzo bolesne, wstydliwe, uparcie skrywane, wynikają ze strachu czy źle pojętej dumy. Mogą być pozornie błahe ale równocześnie tkwić niczym zadra za skórą. Każde opowiadanie wysuwa na pierwszy plan jedno zdarzenie. Rozkłada je na czynniki pierwsze i doszukuje się przyczyny, która pozwala zrozumieć konsekwencje.

Czytałam ten tomik długo, dawkując sobie opowiadania. Próbowałam najgłębiej jak to możliwe wgryźć się w ich treść. Próbowałam uchwycić ich ponadczasowość i niezwykły urok. Bo go posiadają. Alice Munro to niezwykły czarodziej słowa, nadający prozaicznym, banalnym czynnościom i zdarzeniom głębszy wydźwięk oraz okrywający tkwiący w nich uniwersalizm. Polecam.

Stosik czytelniczy XII - marzec 2016

Dawno u mnie stosiku nie było. Co wcale nie oznacza, że książek mi brakuje. Wręcz przeciwnie, cierpię ostatnio na nadmiar książek w stosunku do ilości wolnego czasu. A jak widzę jak stosik na półce rośnie, to chciałabym rzucić wszystko i schować się pod kołdrą :)
Mały stosik to  książki, które zostają już na zawsze ze mną.

Od góry:
- Czekoladowe pragnienie C.Santos - prezent od wydawnictwa Sonia Draga
- Sapere Aude II część 1 M. Sambor-Cao - mój zakup
- Żniwa zła R. Galbraith - mój zakup
- Serce wojny T.Goodkind - mój zakup
- Niedokończone opowieści - mój zakup

Duży stosik - to książki, które przywędrowały do mnie z biblioteki.

Od góry:

- Drobne występki w czasach obfitości - M.Kneale
- Dzika zachłanność - D.Leon
Szpagat w pionie  - M.Wesołowski
- Karpenteria - A.Wright
- Dziwna myśl w mej głowie - Orhan Pamuk
- Maluch. Biografia - P.Semczuk
- 1945. Wojna i pokój - Magdalena Grzebałkowska

Muszę powiedzieć jedno. Nie mam pojęcia od czego zacząć:)

środa, 2 marca 2016

,,Powrót do Daringham Hall" Katryn Taylor

 Tytuł oryginału: Daringham Hall - Das Erbe

Czyż można nie lubić baśni? Szczególnie tych osadzonych w malowniczej scenerii, gdzie splatają się potężne uczucia, skrywane są wielkie tajemnice a bohaterzy są piękni, młodzi i gotowi stawić czoła największym przeszkodom i uparcie walczyć o to co im się należy? Według mnie, nie można przejść obojętnie obok takiego zestawu. Gwarantuje on, że historia nas pochłonie i sprawi, że oderwiemy się od szarej, zimowej rzeczywistości.

Tak jest i tutaj. ,,Powrót do Daringham Hall" to pierwszy tom trylogii koncentrującej się na Benie Sterlingu. Swoim pojawieniem burzy on spokój sielskiej angielskiej prowincji, twierdząc, że jest starszym synem Ralpha Camdena i uzurpując sobie prawo do rodowego dziedzictwa. Zachowaniem mężczyzny kieruje jednak pragnienie zemsty na rodzinie Camdenów i odpłacenie za krzywdy jakie doznała z ich strony jego matka.

,,Powrót do Daringham Hall" to bardzo subtelna opowieść. Pomimo szybko następujących, kolejnych czasem dramatycznych zwrotów akcji nic nie wybija jej z przyjętych ram. Delikatnie i raczej spokojnie sportretowane są uczucia bohaterów. Brakowało mi trochę więcej ognia, pasji, szalejącej namiętności co lepiej oddawałoby uczucia bohaterów. Zamiast tego jest typowy angielski dystans. Sama fabuła jest jednak ciekawa. Stare domostwo skrywa sporo tajemnic, które (mam nadzieję) rozwikłane zostaną w kolejnych tomach a i Ben oraz Kate mają przed sobą długą i trudną drogę do przebycia. Już teraz postawiono przed nimi przeszkody, więc pozostaje mieć nadzieję, że ich miłość pokona wszystko a oni sami podejmą właściwe decyzje.

Jak na pierwszy tom, historia wypadła całkiem nieźle. Dobre zarysowała fabułę, nakreśliła intrygę a przede wszystkim zainteresowała i zachęciła do sięgnięcia po kolejne części. Ja na pewno będę wypatrywać.