,,Szczygieł" Donna Tartt

,,A jeśli nasze zło i błędy są tym, co wyznacza nasz los i prowadzi nas do dobra? A jeśli niektórzy z nas nie potrafiliby tam dotrzeć inną drogą?"

Trzynastoletni Theo Decker w dramatycznych okolicznościach zostaje pozbawiony matki. Ginie ona w trakcie wybuchu w muzeum. Chłopiec nie ponosi żadnych większych obrażeń, w szoku jednak zabiera ze ścian maleńki obrazek szczygła - ukochany obraz matki. Jeszcze nie wie jak ta przypadkowa kradzież wpłynie na jego przyszłość. Wyrzucony z bezpiecznych kolein swojego dotychczasowego życia, zmuszony będzie zmierzyć z wieloma przeciwnościami aby pewnego dnia uwierzyć w stabilność i bezpieczeństwo.

,,Szczygieł" to specyficzna lektura. Pozornie prosta historia o wielkiej tułaczce bohatera, jego dorastaniu, dojrzewaniu, radzeniu sobie z bólem i stratą. Jednak to tylko wierzchnia warstwa, pod którą każdy może znaleźć co tylko chce. Tak jak maleńki i skromny obrazek szczygła kryje wiele tajemnic i szczegółów zauważalnych dopiero po bliższym spojrzeniu tak i powieść stopniowo odsłania swoje tajemnice i pokazuje to co w niej najlepsze. Wielokrotnie odkładałam ją i wracałam aby spokojnie zagłębiać się w nią i wgryzać w słowa. Patrzyłam i widziałam rozmach fabuły ale i intymność treści. Nie jest to powieść do czytania jednych tchem, jest taką, którą należy rozłożyć na raty aby dostrzec jej piękno.