,,Córka carycy" Carolly Erickson

Tytuł oryginału: The Tsarina's Daughter

Historia końca dynastii Romanowów nieustannie rozpala wyobraźnię twórców. Niezwykły przepych ich życia a potem tragiczny finał stały się już kanwą na której powstała nie jedna opowieść. Chyba pragniemy wierzyć, że nie wszyscy zginęli. Chcemy wierzyć, że ktoś zdołał uciec przed komunistyczną zawieruchą. Najczęściej wybieraną bohaterką jest najmłodsza z córek, Anastazja.

Carolly Erickson postanowiła jednak obdarzyć lepszym losem starszą z księżniczek, Tatianę. To właśnie ona, już jako staruszka mieszkająca w Kanadzie opowiada swoją historię. Nikt z jej najbliższych nie wie że Daria Gradow to tak na prawdę Tatiana Romanow. Jej opowieść zaczyna się wcześnie. Opowiada o szczęśliwym dzieciństwie, pierwszej miłości, narodzinach chorego brata. Pokazuje jak stopniowo odkrywała świat poza murami pałacu, świat ludzi pracujących, robotników, komunistów. Tatiana zdaje się być jedyną osobą w carskiej rodzinie, która wie i rozumie co dzieje się w Rosji. Realnie patrzy na swój kraj i rodzinę. Widzi słabość ojca i coraz większe szaleństwo matki, naiwność sióstr. Jednak nawet ona nie jest w stanie przewidzieć tego co zgotuje im los.

,,Córka carycy" to powieść napisana z polotem. Świetnie nakreśla tło obyczajowe, społeczne i polityczne. Stopniowo buduje się napięcie, które prowadzi do nieuchronnego finału. Mimo, że główny wątek to fikcja literacka zawiera ogromne pokłady realizmu historycznego. Przyznaję, że zainspirowała mnie do poszukiwań i lektury na temat tego jak na prawdę wyglądały ostatnie dni rodziny Romanowów. Zachęcam!